Έλληνες μετανάστες: 6 μικρές ιστορίες ρατσισμού

Από τη μία πλευρά υπάρχει το μεταναστευτικό, η Αμυγδαλέζα, οι άνθρωποι που έρχονται στην Ελλάδα από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και άλλες χώρες και ο προβληματισμός που συνοδεύει όλες αυτές τις αφίξεις. Ένας προβληματισμός που επικεντρώνεται στο ερώτημα «είναι οι Έλληνες Ρατσιστές;» ή μεταφράζεται σε καμπάνιες κατά του ρατσισμού και τρόπους αντιμετώπισης. Τι συμβαίνει, όμως, στην αντιπέρα όχθη; Από το 2009 και μετά οι νέοι, κυρίως, Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό ώστε να κάνουν μία νέα αρχή αυξήθηκε σημαντικά. Μόνο το 2012, σύμφωνα με τη Eurostat, ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 5%, ενώ εκτιμήσεις θέλουν πάνω από 1,4 εκατομμύριο Έλληνες να έχουν εγκαταλείψει τη χώρα μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι γιατροί. Σύμφωνα με στοιχεία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, τα τελευταία έξι χρόνια, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα πάνω από 7.340 γιατροί.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς, πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι του εξωτερικού, οι γηγενείς πληθυσμοί τους Έλληνες μετανάστες. Ο ρατσισμός έρχεται σε πολλές μορφές και δεν περιλαμβάνει πάντοτε σωματική βία ή ακόμα και έντονα λεκτική βία. Μία περίεργη ματιά, μία κίνηση που κρύβει μέσα της έντονα την έννοια της διάκρισης, πράξεις που δηλώνουν ξενοφοβία, χειρονομίες, όλα βρίσκονται κάτω από τον ίδιο παρονομαστή, το ρατσισμό.

Η HuffPost Greece μίλησε με 6 ανθρώπους που ζουν ή έχουν ζήσει στο εξωτερικό, οι οποίοι μας αφηγήθηκαν τις δικές τους μικρές, ιστορίες ρατσισμού, όπως τις βίωσαν σε Δανία, Ιαπωνία, Γαλλία, Γερμανία και Σουηδία, κάποιοι επειδή ήταν Έλληνες και άλλοι επειδή ήταν, απλά, μετανάστες.

Άγγελος Ανδρέου- Ώρχους, Δανία

Εδώ και μερικούς μήνες έχω εγκατασταθεί στο Ώρχους της Δανίας, λόγω μεταπτυχιακού.
Ζω σε μια από τις εκατοντάδες εστίες του Πανεπιστημίου που υπάρχουν στην πόλη. Στον κοιτώνα τον δικό μου, υπάρχουν 8 διαμερίσματα ανά όροφο και το μόνο που μοιραζόμαστε είναι ένα μεγάλο ψυγείο. Κάποια στιγμή, κάπου τον Οκτώβριο, τα φαγητά από το κοινό ψυγείο άρχισαν να κάνουν φτερά κάθε τόσο, και το πρόβλημα όσο πήγαινε και εντεινόταν. Επειδή κλειδί για την πόρτα του ορόφου μας έχουμε μόνο εμείς οι οχτώ ένοικοι, ήταν λογικό και αναμενόμενο ο «κλέφτης» να ήταν κάποιος από εμάς.

Το πείραμα των πρώτων εντυπώσεων: Πόσο ρατσιστές είμαστε;

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, ζητήσαμε από φίλους και γνωστούς διάφορων ηλικιών, επαγγελμάτων και μορφωτικού επιπέδου να δουν και να σχολιάσουν πέντε φωτογραφίες ατόμων, λέγοντάς μας ποια θα ήταν η πρώτη τους σκέψη αν τους έβλεπαν τυχαία στο δρόμο, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για αυτούς.

Κοινωνικό Πείραμα από την ΑctionAid με θέμα το Ρατσισμό

Κοινωνικό Πείραμα από την ΑctionAid με θέμα το Ρατσισμό:
Στις 20 Φεβρουαρίου, η ActionAid πραγματοποίησε ένα κοινωνικό πείραμα στο κέντρο της Αθήνας σε 2 στάσεις λεωφορείου (Συγγρού Φιξ), με θέμα το ρατσισμό.
2 ηθοποιοί, ο ένας από το Μπαγκλαντές κι ο άλλος από την Ελλάδα, προσποιήθηκαν μια σκηνή φραστικής ρατσιστικής επίθεσης.
Οι κάμερες κατέγραψαν τις αληθινές αντιδράσεις των ανθρώπων που περίμεναν το λεωφορείο.

Η συνέχεια επί της οθόνης…

http://www.actionaid.gr/ratsismos3/

Τα όχι αθώα, ρατσιστικά παιδικά μας χρόνια

Καλώς ή κακώς, έχω περάσει εκατοντάδες ώρες τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια απέναντι σε έναν ψυχολόγο. Μπορεί να μην έχω το υπόβαθρο να αναλύσω τον Φρόιντ, αλλά δυο βασικά πράγματα τα έχω καταλάβει. Ένα από αυτά είναι το πόσο απόλυτα κρίσιμος είναι ο ρόλος της οικογένειας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού. Απόλυτα. Κρίσιμος.

Αυτό που δεν χρειάζεται να σου μάθει ένας ψυχολόγος είναι ότι σε κάθε οικογένεια ή έστω σε κάθε σόι, υπάρχει, για να το πω κομψά, κάποιος λιγότερο ευαίσθητος με την ισότητα και τα ίσα δικαιώματα των ανθρώπων. Κάποιος που τους διαχωρίζει σε ανώτερους ή κατώτερους ανάλογα το χρώμα ή τη θρησκεία, κάποιος που προτιμά αυτούς που φαίνονται πιο ψηλοί και ρωμαλέοι από τους κοντούς ή τους καχεκτικούς, κάποιος που θεωρεί εαυτόν ανώτερο ον από κάποιον άλλον. Ένας ρατσιστής.

Όσοι τινάζουμε από πάνω μας το παράσιτο του ρατσισμού ίσως ξεχνάμε ότι με έναν συνήθως, αλλά όχι πάντα, υπολανθάνοντα τρόπο, μεγαλώσαμε ως όψιμοι ρατσιστές.

Μαύροι προπονητές στην Αγγλία: Έλλειψη ικανοτήτων ή ρατσισμός;

Το Contra.gr, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, ανοίγει το φάκελο των μαύρων προπονητών στο αγγλικό ποδόσφαιρο, παραθέτοντας στοιχεία, απόψεις, καθώς και τις ενέργειες της αγγλικής ομοσπονδίας για την πάταξη του φαινομένου.

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως επικρατεί ένας "αόρατος" ρατσισμός στο αγγλικό ποδόσφαιρο, καθώς ελάχιστοι μη-λευκοί καταλαμβάνουν προπονητικές ή διοικητικές θέσεις, με αποτέλεσμα τα ρατσιστικά στερεότυπα να παραμένουν. Το Contra.gr με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, ανοίγει το φάκελο του συγκεκριμένου σοβαρού ζητήματος, παραθέτοντας στοιχεία, απόψεις, καθώς και τις ενέργειες της αγγλικής ομοσπονδίας για την πάταξη του φαινομένου.